- Arada -

Bir sarkacın ucundayım

bilinmeyen bir zamanın

belirlenemez bir noktasında

Öngörülemeyen bir ritimde

kaybolmuş yönlere

bilinçsiz bir hareket içindeyim

İçimdeki dışımda

dışımdaki içimde

ben, benim içim/ndeyim

Aradığım bir şey var

Neden aradığımı bilmeden

Arıyorum

Bulduklarım oluyor

İçlerine giriyorum

İçimde kayboluyorum

Kaybolmaktan yola çıkıyorum

Bulmaya doğru gidiyorum

Ne aradığımı bilmiyorum

Bulduklarım oluyor

Sıkı sıkı tutunuyorum onlara

Kaybolmaktan korkuyorum

Bulmuşlukta kalıyorum

İçimi dolduruyorum bulduklarımla

Sıkıca yerleştiriyorum

İsimler veriyorum bir yere gitmesinler diye

Kavanozlara yerleştiriyorum ne üdüğü belirsizleri

Korkuyorum onlardan

Köşeleri çiziyorum

Yönleri buluyorum

Takvime bakıyorum

Bilindik içime belirli bir dış çiziyorum

Oturup aynada görüntüme bakıyorum

Bir yere kaçmasın diye gözümü ayırmıyorum

Saatin hareketini görüyorum

Kaçan zamanı tutamıyorum

Görüntüme rötuşlar yapıyorum

Saatin pilini çıkartıyorum

Perdeleri indiriyorum

Sıkıca tutunuyorum karanlığıma

Zifiri karanlıkta kalıyorum

El yordamıyla ilerliyorum

Hayır, bir şey aramıyorum

Düşmekten korkuyorum

Ayağım sakladığım kavanozlara çarpıyor

Korkuyorum onlardan

Uzaklara atmak istiyorum onları

Geri dönmelerinden endişe ediyorum

Hep geri dönüyorlar

Yerlerini belirleyip uzak duruyorum onlardan

Setler koyuyorum önlerine

Olur da ayağım takılırsa onlara

Parçaları erafa saçılmasın diye

Adım atacak yer bulamıyorum

Ayakta uyuyorum

Ama hiç uykumu alamıyorum

Uykularım kaçıyor

Ben de onlardan kaçıyorum

Korkuyorum rüyalarımdan

Sakladıklarımdan

Saklandıklarımdan

Gözlerimi yumuyorum

Kulaklarımı tıkıyorum

İçimdekinden kaçamıyorum

Kendimi içten söküyorum

İsim verdiklerimden başlıyorum

Başkalarının tanımlarını yerleştiriyorum

Kayboluyorum

Yanıtları dışarıda arıyorum

Kendi sesimi bulamıyorum

Bulmaya koyuluyorum

Buralarda olmalı diyorum

Bildiğimi düşündüğüm bir şeyi arıyorum

El yordamıyla sezgilerimi takip ediyorum

Başladığım yere dönüyorum

Didik didik ediyorum içimi

Dışarıdan elimi eteğimi kesiyorum

Bütün haritaları takip ediyorum

Geçtiğim yerlerden bir daha geçiyorum

Kendimi tekrar ediyorum

Yine de bulamıyorum

Dinlenmek için duruyorum

Anın boşluğunu seziyorum

Öyle hemen oldurmuyorum

Boş bir çerçeve gibi bırakıyorum

Baktıkça boşluğa

Kendini oluşturuyor kendim

Kendimin oluşuna şahit oluyorum

Beklentilerimi bir kenara bırakıyorum

İşaretleri takip ediyorum

Kendimi olanın içinde inşaa ediyorum

Yüreğime cesareti katıp

Merakın peşinden yola koyuluyorum

Artık aramıyorum

Ne aradığımı hala bilmiyorum

Adımlarımı takip ediyorum

Bulduklarım oluyor

Bütün merakımla

Olagelen kendime şahit oluyorum

Korkmuyorum

İnsan kendinden korkar mı?

Hiç